Ένα σιδερωμένο πουκάμισο δεν έχει να κάνει με τα ρούχα, αλλά με την ψυχραιμία

Όταν φοράς ένα προσεγμένα διπλωμένο, σιδερωμένο πουκάμισο το πρωί, δεν αλλάζει μόνο η εμφάνισή σου. Αλλαγές στη στάση του σώματος. Το σώμα ισιώνει. Κεφάλι ψηλά. Όχι επειδή «πρέπει να είσαι τακτοποιημένος», αλλά επειδή είσαι ήδη έτοιμος. Καμία προσπάθεια, καμία πίεση. Υπάρχει τάξη στο ύφασμα.

Δεν πρόκειται για ομορφιά. Πρόκειται για διάθεση. Επειδή το σώμα είναι πολύ ευαίσθητο στις λεπτομέρειες: πώς βρίσκεται το ύφασμα, πού στερεώνεται το κουμπί, αν υπάρχει κάποια ρυτίδα στον ώμο. Και όταν όλα αυτά είναι έτοιμα, είστε ήδη έτοιμοι για μια διαφορετική μέρα.

Αυτή η συνήθεια—ακόμα κι αν δεν πρόκειται να πας πουθενά—δημιουργεί εσωτερική πειθαρχία. Μαλακό, ανεπαίσθητο. Αλλά είναι αυτή που διαμορφώνει τον ρυθμό με τον οποίο η μέρα δεν σε εξαντλεί, αλλά βαδίζει δίπλα σου.